IMMORTAL SLEEPERS / ASHAB-I KEHF

ESHAB-I KEHF

IMMORTAL SLEEPERS / ÖLÜMSÜZ UYURLAR

A symbol of afterlife, the essence of the story of Ashab el Kahf, is the story of people falling asleep in a cave and waking up again after a long time. This story is present in religions other than Islam and is a legend passed down in some traditions as well. There are discrepancies as to how many people there were, how long they slept and also where did the event take place. Spain, Tunisia, Syria and some cities in Turkey are mentioned as the locations and this shows that people from various cultures have always claimed the Seven Sleepers as their own traditional value.

There are many areas in Turkey that are claimed to be the places where the Ashab el Kahf slept and Ephesus, Tarsus, Diyarbakir, Lice and Kahramanmaraş are the principal locations.

The fact that many people from Kahramanmaraş are named after the sleepers (Yemliha (Jamblichos), Mekselina, Mislina (Maximillian), Mernuş (Malchus), Debernuş(Denis or Dionysius)), the presence of a cave in Kahramanmaraş closely resembling the one in the story, numerous Roman, Byzantine, Seljuk and Ottoman temples and architectural structures such as inns and caravanserais strengthen the thesis that this area is where the story took place.

Here is the story of the Companions of the Cave in short.

The Roman Emperor Decius orders that everyone worships idols and give sacrifices. Seven young men are accused of secretly following Christianity. They are brought before the emperor and refuse to offer
sacrifices to the idols despite the pressure. Given some time to recant their faith, they choose instead to retire to a cave on Mountain Anchilus. One of the companions returns to the town in disguise and discovers that Decius wants the young men to be brought to him again. When Diomedes goes back
to the cave to tell his friends about what happened, they fall asleep. The emperor, unable to find the companions, calls their fathers and learns that they are in the cave upon which he orders the mouth of
the cave to be sealed.

(Kehf, 18/22)

Some will say they were three, the dog being the fourth among them; and some will say they were five, the dog being the sixth – all guessing at random at (something related to) the Unseen. Still others will say: “They were seven, the dog being the eighth.” Say (O Messenger): “My Lord knows their number better; it is but few that know (the truth about) them.” So do not argue about them, being content with what
is obvious (to you through Revelation), nor ask any of them (who argue even among themselves) to give you an opinion about them.

Two Christians by the names of Theodore and Rufinus write the story of the martyrs on a metal plate and place it under the rocks covering the entrance of the cave. 307 years later, during the reign of Theodosius II, a priest named Theodore initiates a sect that does not believe in life after death which deeply disturbs Theodosius, a devoted Christian. Right at this time, the owner of the land where the cave is decides to build an animal pen. He uses the rocks covering the entrance of the cave and God wakes the Sleepers. They think that they have slept only for the night and still believe that Decius will kill them. As before, Diomedes goes to the town again only to discover that there is a cross on the city gates. He is very surprised and asks the people if this is really his town.

(Kehf, 18/17)

(They entered the Cave and fell into a deep sleep.) You would have seen the sun, when it rose, moving away from their Cave to the right, and when it set, turning away from them to the left, while they lay in a
spacious hollow in the Cave. That was one of God’s signs. Whoever God guides, he alone is rightly guided; and whoever He leads astray, you will never be able to find for him any guardian to guide him to the right way.

He wants to go back to the cave and tell his friends what happened but first decides to buy some food with his money from Decius’ time. When the sellers see his money they think Diomedes has found a treasure and many people gather to see it. Diomedes looks in vain for anyone he knows in the crowd. The priest and governor of the town interrogate Diomedes and he tells them what happened and invites people to come and see his friends. People climb the mountain and find the metal plates telling the story of the Companions at the entrance of the cave. They enter the cave and see all the Companions calm and sane. Word goes to Theodosius and he also visits the cave and listens to one of the men telling him that God has put them to sleep and woken up before Judgment Day to show people that there is life after death. Having said this all the Companions of the Cave lay to their final rest and a basilica is built on the location.

Source: Turkish Religious Foundation Encylopedia / Ashab el Kahf entry

Names of the Companions of the Cave:
Maximillian, Malchus, Martinian, Dionysius, John, Serapion, and Constantine and Katmir the dog.

Suriye’den ülkemizdeki birçok kente kadar çoğaltılabilecek örneklerde de görüldüğü üzere insanlar Yedi Uyurlar’a sahip çıkmışlar ve onları kendilerine ait bir değer olarak görmek istemişlerdir.

Ülkemizde Eshab-ı Kehf’e izafe edilen birçok mekan/makam bulunmaktadır. Kahramanmaraş Afşin, Efes, Tarsus, Diyarbakır Lice ve bu adreslerden başlıcalarıdır. Kahramanmaraş Afşin’de hala Eshab-ı Kehf’in (Yemliha, Mekselina, Mislina, Mernuş gibi) isimlerini taşıyan kişilerin olması, mağaranın kutsal kitaplardaki anlatımlara uygunluğu ve burada Roma, Bizans, Selçuklu ve Osmanlı’ya ait ibadethane, han, ribat gibi mimari yapıların bulunması, bölgenin kıssanın yaşandığı yer olduğu fikrini desteklemektedir.

Kıssa kısaca şöyledir;

İmparator Decius (Dakyanus) putlara tapınmayı ve Hıristiyanların onlara kurban kesmelerini emreder. Gizlice Hristiyan olmakla suçlanan ve imparatorluk sarayında yaşayan yedi genç, imparatorun huzuruna getirilir. Baskıya rağmen putlara kurban kesmeyi reddeden gençlere düşünmeleri için mühlet verilir. İmparatorun şehirden ayrılması üzerine gençler kaçarak mağaraya gizlenirler. Bu arada gençlerden biri,
hem olup biteni öğrenmek hem de yiyecek almak üzere tebdili kıyafet ederek şehre iner. Kısa bir süre sonra şehre dönen Decius gençlerin huzuruna getirilmesini ister. Bunu duyan Diomedes (Yemliha) arkadaşlarına kralın emrini haber verir ve sonrasında derin bir uykuya dalarlar. Gençleri bulamayan Decius babalarını çağırtır ve onların mağaraya saklandıklarını öğrenir. Bunun üzerine diri diri gömülmeleri için mağaranın girişinin büyük kayalarla kapatılmasını emreder.

(Kehf, 18/22)

Eshab-ı Kehf’in sayılarında ihtilaf edenlerden bazıları: Onlar, üç kişidir, dördüncüleri köpekleridir’ diyecekler. Diğer bazıları da ‘Onlar, beş kişidir, altıncıları köpekleridir’ diyecekler. Her ikisi de bilinmeyen hakkında tahmin yürütmektir, (kimileri de) ‘Onlar, yedi kişidir; sekizincisi köpekleridir’ derler. De ki:
‘Onların sayılarını Rabbim daha iyi bilir.’ Onları ancak pek azı bilir. Bu sebeple onlar hakkında bu
bildirilenler dışında bir münakaşaya girişme ve bunlar hakkında hiç kimseye de bir şey sorma!

Theodore ve Rufinus adlı iki Hristiyan’ın, genç şehitlerin hikâyesini madeni bir levhaya yazıp mağarayı kapatan kayaların altına koyduğu rivayet edilir. 307 yıl sonra İmparator II.Theodosius zamanında papaz Theodore öncülüğünde ölümden sonra dirilişi inkar eden bir akım baş gösterir. Hıristiyanlığı kabul eden imparator bundan son derece rahatsız olur. Öte yandan mağaranın bulunduğu bölgenin sahibi Adolius, sürüleri için bir ahır yapmaya başlar. Bu maksatla mağarayı kapatan taşları kullanılır ve mağara yeniden açılır. Gençler uyandıklarında sadece bir gece uyuduklarını ve Decius tarafından öldürüleceklerini düşünürler. Önceden olduğu gibi Diomedes’i (Yemliha) para vererek yiyecek almak üzere şehre gönderirler. Şehre giden Diomedes, giriş kapısı üzerinde haç görünce çok şaşırır ve yoldan geçen birine bu yerin gerçekten kendi şehirleri olup olmadığını sorar.

(Kehf, 18/17)

(Orada olsaydın) güneş doğduğunda onun; mağaralarının sağ tarafına kaydığını, batarken de onlara dokunmadan sol tarafa gittiğini görürdün. Kendileri ise mağaranın geniş bir yerinde idiler. Bu, Allah’ın
ayetlerindendir. Allah kime hidayet ederse işte o, doğru yolu bulandır. Kimi de şaşırtırsa, artık ona doğru yolu gösterecek bir dost bulamazsın.

Gördüklerini arkadaşlarına bildirmek için sabırsızlanır. Fakat daha önce yanında bulunan ve Decius dönemine ait olan para ile yiyecek almak ister. Satıcı ve esnaf bu eski parayı görünce gencin hazine bulduğunu zannederler ve bu hâzineyi paylaşmayı düşünürler. Bu haber yayılınca pek çok insan toplanır. Diomedes ise şaşkınlıkla topluluk içinde tanıdık biririni arar. Şehrin papazı ve valisi onu sorguya çekerler. O da başlarından geçeni anlatır ve arkadaşlarını görmeleri için onları mağaraya davet eder. Şehir halkı dağa tırmanırlar ve gençlerin hikayesini anlatan iki kurşun levha bulurlar. Daha sonra mağaraya giren halk gencin arkadaşlarını bulur. Theodoslus’a haber verilir, o da mağaraya gelir. Gençlerden biri yeniden dirilmenin gerçek olduğunu göstermek için Tanrı’nın kendilerini derin bir uykuya yatırdığını ve kıyametten önce dirilttiğini söyler. Daha sonra gençlerin hepsi ölüm uykusuna yatar ve oraya bir bazilika yapılır.

Kaynak: Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi
Eshab-ı Kehf İsimleri:
Yemliha, Mekselina, Mislina, Mernuş, Debernuş, Şaznuş, Kefeştatyuş ve Köpekleri Kıtmir